داوود نبی

این دعوت دعوت الهی است و دعوتی که مورد ظلم قرار گرفته و دعوتی که یاری دهندگان آن بسیار کم اند، اما دشمنان آن بسیار زیاد هستند، دعوتی که با وجود دلایل بسیار زیاد بر حقانیتش، دشمنانی تا بن دندان مسلح دارد، آنها میخواهند نور فروزان دعوت خدا را خاموش کنند اما با یک فلاخن که در نظر ماده پرستان عددی نیست، همچون داوود به جنگ جالوتی میرویم که تا بن دندان مسلح است.

ای داوود! چه ایمان با عظمتی بود ایمان تو! و چقدر عظیم بود کلام تو! با تمامی کمیِ سِنُّ و سالَت، نهراسیدی و به پیش رفتی و این کلمات را بر زبان پر از برکتت آوردی:

خداوند که مرا از چنگ شیر و از چنگ خرس رهانید، مرا از دست این فلسطینی خواهد رهانید. (۱سموئیل ۱۷: ۳۷).

سلام بر تو که با ایمان عظیمت به ما یاد دادی که محاسبه خدا با محاسبه مردم فرق دارد، دیگران دیدند که جالوت چقدر بزرگ است و حقیقتا تو می دیدی که خدا چقدر بزرگ است! مبارک بود دهان تو و دستان تو، ای نبی خدا، ای پدر سرور و مولای ما احمد، برۂ قائم، پادشاه پادشاهان! تو درسی ماندگار برای تمامی اعصار بنا نهادی و نشان دادی که ایمان عظیم انسان، تمامی بت های زمین را فرو میریزد و یک فلاخن نا چیز، تمامی لشکر نجس شیطان که تا بن دندان مسلح هستند را در هم میشکند و لرزه بر اندام پوشالی آنان می اندازد و ترس تمامی وجودشان را فرا می گیرد! ای مولای من داوود چه ایمانی بود ایمان تو! و چه عظیم بود کلام تو! و چه بزرگ و قوی است، الله خدای تو! توکل میکنم بر خدای تو که حقیقتا نیکو خدایی است و میگویم: «و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم» و میگویم: «توکلت علی الله» و میگویم: «حسبی الله و نعم الوکیل».